Tekst opublikowany w „Dialogu”
Relacje z maszyną

Białe ramię maszyny przez godzinę wymusza ciągły ruch aktorek i aktorów, hipnotyzuje publiczność, a przede wszystkim wprowadza w ruch bohaterkę, wokół której skonstruowana jest opowieść. Rytm spektaklu nie opiera się na muzyce czy choreografii, reżyserskim oczekiwaniu czy aktorskiej ambicji, tylko tempie wyznaczanym przez mechanizm. Maszyna po prostu działa, a zespół — aktorski i techniczny jednocześnie — konserwuje, odczytuje i zapisuje.

zdjęcie: Natalia Kabanow